Anne van Leeuwen | ‘…langere tochten over afgelegen bevroren meren, met zingend ijs, soms prachtig egaal en zwart, soms vol scheuren en barsten, maar altijd met avontuur en gezelligheid!’ Met onder andere deze zin werd de Zwedenreis 2024 aangekondigd. Dat bleek achteraf niets teveel gezegd! Vol goede zin durfden 22 enthousiaste ZTIKZ-leden het avontuur aan te gaan.
Begin februari vertrok een aantal al een paar dagen eerder naar Stockholm om te acclimatiseren en fika’s te beleven, de rest van de groep sloot donderdagochtend aan. Ons schaatsavontuur begon in de aankomsthal, waar rijen schaatsschoenen, rugzakken met touw en ijsprikkers, thermosflessen en waterdichte zakken klaarlagen. Ook maakten we kennis met onze gidsen: de toen al wat vermoeide Michel, de authentieke Björn en de sociale en spraakzame Erik, die overigens na twee dagen werd afgelost door Magnus.
Na een busrit en snelle lunch konden we bepakt en bezakt het ijs op. Fantastisch om op prachtig zwart Zweeds natuurijs te staan! Door een natuurlijke selectie ontstonden er drie groepen en vertrokken we voor een mooie eerste schaatsmiddag. ’s Avonds werd er volop nagepraat over de geweldige eerste indrukken, de ingevroren vissen onderweg, de eerste valpartijen en de strenge Michel die moeite moest doen de snelste groep bij te houden. Na een goede maaltijd van rijst en curry ging iedereen voldaan slapen.
Lichte paniek op vrijdagochtend bij zowel deelnemers als gidsen: het sneeuwde (vrij hard). Na druk overleg met collega gidsen in andere gebieden, werd besloten ten westen van Stockholm het ijs op te gaan. Een goede keuze, want daar sneeuwde het niet en ondanks het laagje sneeuw op het ijs, was het goed begaanbaar op de schaats. Een extra dimensie gaf de sneeuwlaag wel, want er was geen scheur meer te zien. Met onderweg pauzes op onbewoonde eilandjes, zonnestralen en goed ijs, was ook dit weer een prachtige dag. In de avond echter opnieuw lichte paniek bij de gidsen: er bleek nog geen eten te zijn geregeld. Ze waren zichtbaar opgelucht toen ze merkten dat er vanuit de groep in no time een recept werd bedacht, een boodschappenteam werd samengesteld en iedereen zijn/haar steentje bijdroeg bij het snijwerk, het bakken en braden en vervolgens bij de afwas. Teamwork!
Zaterdag, de derde dag. Een mooi plan om vandaag van A naar B te schaatsen, met de frisse wind in onze rug! Afwisselende soorten ijs: met of zonder sneeuwlaag, zwart of grijs, met hobbels of spiegelglad. De steeds meer uitgeputte gids Michel kon zich niet meer groot houden en besefte dat hij de snelle schaatsers beter meer vrijheid kon geven, zodat ook zij aan hun trekken qua schaatskilometers konden komen, en zich warm konden schaatsen. In de minder snelle groep ontstonden ranglijsten over wie hoe vaak was gevallen die dag. Iedereen kwam heelhuids aan bij punt B, waar koffie en zoetigheden werden ingekocht zodat we tijdens de terugreis per trein naar de opstapplaats een heuse fika konden houden. Daar aangekomen werd geproost in de lokale kroeg en onderweg in de busjes naar het hotel werden pizza’s besteld, om de rust rondom het avondeten te bewaren. Als afsluiting van de zaterdag werd door Sabine een pubquiz met bijpassende (schaats)thema’s georganiseerd, waar de competitiviteit bij velen losbarstte.
Zondag, de laatste dag alweer. Tijdens de lunch hadden de gidsen extra uitgepakt door ons kennis te laten maken met een Zweedse traditie: een kampvuur om oa worstjes te roosteren. Die vervolgens in een wrap wikkelen en je had een heerlijke (warme) lunch! Na deze lunch hebben we genoten van onze laatste kilometers op het Zweedse ijs.
Naast mooie herinneringen zijn natuurlijk de nodige foto’s gemaakt, hebben we dankzij Joost gave dronebeelden om terug te kijken en hebben de mannen van Dweilpauze nog plannen om een aftermovie te maken. De dagen zijn voorbijgevlogen, wat was het een onvergetelijke ervaring! Nogmaals dank aan Nanda, Sabine, Tayo en Florent voor het organiseren van deze mooie Zwedenreis voor ZTIKZ. Op naar een volgend avontuur!
