Sabine Gnodde & Mats Overtoom | Na elf jaar pauze heeft Leiden met de komst van de nieuwe schaatshal De Vliet sinds vorig jaar weer een heuse wintertriat(h)lon. Op zondag 16 februari stond de editie van dit jaar van de enige WITRI van Zuid- en West-Nederland op de planning! Frank en Evert hadden vorig jaar al een erg leuke Dweilpauze video over het evenement gemaakt, waarin Frank de wissel van het fietsen naar het schaatsen oefende. Hiermee hebben ze menig ZTIKZ’er geënthousiasmeerd om mee te doen, zowel op de midden- als op de lange afstand.
Om tien voor half tien was het de beurt aan Suzanne, Paul en Mats om het spits af te bijten bij de middenafstand. De drie die al vroeg aanwezig waren om hun spullen klaar te maken en zich mentaal voor te bereiden op de race, stonden daar dan in een dun laagje kleding in de vrieskou te wachten op het startschot. De zon scheen nog laag aan de horizon toen het klonk en weg was men! Op twee enthousiastelingen die wegschoten na vormde de rest voorzichtig wat groepjes. Helaas nog geen ZTIKZ-peloton, maar daarentegen wel een groepje ZTIKZ-aspiranten, die voorlopig nog in ELS-jasjes liepen en voltallig publiek hadden mee genomen ter aanmoediging.
Eenmaal in de wisselzone hadden Richard en Harm zich daar verzameld, die onder het mom van “fiets klaarzetten” de ZTIKZ’ers een hart onder de riem stak om te knallen op het onderdeel fietsen. Terwijl het tapijt nog over de bouwgrond werd gerold begon men aan het enigszins eenzame onderdeel; althans, als je hard gelopen hebt, want Mats, die zowel op het lopen als op de transitie wat tijd had laten liggen, kon hier in tijdrithouding de één na de ander inhalen. Dit leverde hem zelfs, bleek later, een foto in de krant op.
Wie na de tweede transitie de trap op kwam naar de ijsvloer, kon de omroeper twee dingen horen zeggen: die snelle lopers hebben hun voorsprong kunnen behouden én Suzanne Mulder licht op kop bij de vrouwen! Op de ijsvloer wordt duidelijk dat de middellange afstand zeker niet alleen voor gevorderde schaatsers is, zo moesten de ZTIKZ’ers in het veld zich buitenom over de hardrijdersbaan manoeuvreren. Met slechts drie slagen op het rechte eind is het wel even lastig om die ontspanning te vinden en dus wordt er flink doorgereden. Er is zelfs kort sprake van een ware ZTIKZ-trein; helaas valt deze snel uit elkaar en rijdt Suzanne als eerste vrouw naar de 40 ronden en volgen Paul en Mats niet al te lang daarna.
Een uur later, om half 11, begonnen Richard, Harm, Frank, Lars en Sabine aan hun afstand. Er werden vooraf nog de nodige tips uitgewisseld – Richard, Harm en Frank waren inmiddels ervaringsdeskundigen met al een wintertriatlon op hun naam. Het belangrijkste advies: genoeg drinken om kramp te voorkomen, want aan het eind staan er nog 80 schaatsrondes op het programma.
Het loopparcours liep grotendeels langs het water van de Vliet, en met 4 graden en een stralend zonnetje waren de omstandigheden perfect. Richard en Harm stoven weg met de eerste groep, terwijl de rest in een lekker tempo volgde. Na 10 kilometer hardlopen was het tijd om te wisselen naar de fiets. Het fietsparcours bestond uit een prachtige ronde door polders en langs het bos en plassen in de Vlietlanden. Een groot deel van de route ging door natuurgebieden van Staatsbosbeheer en het Zuid-Hollands landschap, een prachtig decor voor eenieder die nog de energie had om op te kijken vanuit de tijdritpositie.
Na 48 km beuken op de fiets, waarbij ondergetekende tóch last kreeg van die gevreesde kramp waar Richard en Harm zo voor hadden gewaarschuwd, was het tijd om de ijshal in te rennen. Op blote voeten en met schaatsen in de hand renden de deelnemers naar de nieuwe ijshal, waar een prachtig geveegd 250-meter baantje op ons wachtte. Met weinig rechte stukken en veel bochten kregen de benen weinig rust en dat bleek nog een flinke uitdaging na het hardlopen en fietsen. Richard en Lars moesten de vermoeidheid met een valpartij bekopen, maar lieten zich niet kennen! Nog een complicerende factor was dat de snelle rijders in Leiden aan de buitenkant moeten schaatsen en soms leverde dit hachelijke situaties op, waarbij Frank zelfs een keer in de boarding belandde omdat de baan gewoon ophield. Maar na welgeteld 80 rondes, onder luid gejuich van het publiek (waaronder onze eigen secretaris!), kon eindelijk de vlag omhoog. We made it!
Harm bleek, naast een 6de tijd overall, ook een erg groot talent in de transities. Hij had de snelste transitie van het hele veld: 50 seconden tussen het rennen en fietsen. Eenieder die hem weleens heeft gezien vlak voor de C1 marathon zal hier misschien niet verbaasd over zijn. Op het moment supreme moet hij dan ook nog z’n jasje half aantrekken en deze tactiek paste hij hier ook toe. Desalniettemin was het Richard die het snelst van het fietsen naar het schaatsen wisselde (4m07s). Op dat moment lag hij 3de na een héle snelle hardlooptijd en ook nog eens de 4de tijd van iedereen bij het fietsen met de TT-fiets van Anne (met 37 km/u gemiddeld!). Helaas ging hij een beetje door het spreekwoordelijke ijs bij het schaatsen, en viel hij daardoor nét buiten het podium. Toch waanzinnig gestreden en een 4de plaats overall blijft een fantastisch resultaat!
Voor Lars was dit zijn laatste kunstje voor lange tijd voordat hij het leven als vader en huiseigenaar in zal gaan. Hij haalde een prachtige 24ste plek binnen. Frank heeft de wintertriatlon erg constant gereden, met ongeveer een 30ste plek voor het hardlopen, fietsen én schaatsen. Een echte stayer dus. Alleen bij de laatste wissel heeft hij het laten liggen, waardoor hij alsnog als 37ste eindigde, terwijl hij dat onderdeel nou juist extra geoefend had! Sabine heeft nog de winst gepakt bij de vrouwen, dus het goud en het prijzengeld bij de vrouwen ging op beide afstanden naar ZTIKZ!
Zoals Harm het achteraf treffend samenvatte: “Individueel zijn het erg leuke sporten, maar om ze allemaal achter elkaar te doen, dat is toch een ander verhaal.” Maar we hebben genoten. Tot volgend jaar, hopelijk met nog meer ZTIKZ’ers!
