Rosa Vermeulen | De Elfstedentocht is een 200km lange tocht over natuurijs, waarbij de laatste officiële tocht in 1997 was. Maar toch is de Elfstedentocht nog hartstikke actueel. Elk jaar praat iedereen er nog over en worden er nog wekelijks nieuwsartikeltjes over geschreven. Wil je een klein beetje proeven aan de ervaring van het schaatsen van een 200 kilometer tocht, dan bestaat er de Alternatieve Elfstedentocht in Oostenrijk. Twee ZTIKZ’ers deden dit jaar daaraan mee.
Kelvin en Rosa stonden op 1 februari om 07:00 aan de start om 16 rondjes van 12,5 km te schaatsen. De tocht was een dag naar voren geschoven vanwege de weersverwachting van te veel zon. Het wordt in Oostenrijk ook steeds meer onzeker of de woorden ‘it giet oan’ uitgesproken kunnen worden. Het ijs was hard met veel scheuren, de temperatuur was tussen de -3 en 2 °C en het was redelijk windstil. Tijdens de tocht is het belangrijk om aansluiting te vinden bij een groepje van je eigen tempo. Kelvin moest even wennen aan het natuurijs en probeerde eerst de techniek van de lange baan met lange slagen vast te houden. Hierdoor viel hij in het eerste rondje al twee keer, en besloot hij over te gaan op de korte prikslag techniek. Kelvin had een goed groepje, maar kreeg het op 87.5 km zwaar. Hij wist zich na een pauze te herpakken en heeft de 200 km gefinisht in 8:27:34. Kelvin werd met die tijd de 15e man die over de finishstreep kwam.
Voor Rosa daarentegen was het iets spannender of ze het ging halen. Voor 17:30 moest je 187.5 km hebben afgelegd, anders mocht je niet beginnen aan het laatste rondje. In het 4e rondje viel Rosa en brak zij haar schaats in vier stukken. In blinde paniek probeerde Rosa eerst nog de schaats ter plekke te repareren. Toen dit niet lukte was de hoop weg om de tocht te kunnen uitrijden. Ze besloot om het medische noodnummer te bellen. Het medisch team heeft haar toen met een skiscooter opgehaald en naar de start gebracht, waar zij weer nieuwe ijzers ondergebonden kreeg. Met frisse moed en nieuwe hoop kon zij de tocht weer hervatten. Met slechts kwartier op de klok, mocht Rosa het laatste rondje schaatsen. Niemand, zelfs Rosa zelf niet, had verwacht dat ze aan het einde van de dag het begeerde Elfstedenkruisje om haar nek had hangen. Het was een fysiek pijnlijke maar fantastisch leuke ervaring. Overweeg je om de tocht te doen, dan kunnen wij je het van harte aanbevelen!
Kelvin en Rosa
