Tessa Schoon | Woensdagavond 19 maart iets voor 20:00, het Aquarium op de Jaap Eden ijsbaan. Samen met alle andere marathonrijders uit alle categorieën van de Amsterdamse competitie wachten we op de start. Met Anne en Marissa overleg ik nog even over het wel of niet omdoen van beennummers. We hebben alledrie geen idee hoe het straks zal gaan, maar stel dat iedereen valt… Dan moet je toch voor de zekerheid je beennummer omdoen? We besluiten toch dat het niet nodig is. (Kleine tip voor iedereen die volgend jaar mee wil doen: doe hem wel om, want iedereen kan premies winnen.)
Op het ijs met 122 schaatsers is de organisatie niet te verstaan en opeens vertrekken we. Samen met Anne besluiten we achter een groepje aan te rijden. Er werd meteen heel hard gereden en na 5 ronden werden we al een rondje gelapt door de kopgroep. Je beseft pas hoe hard ze in de C1 rijden als je keihard wordt ingehaald. Keer op keer. “Wat een chaos” hoor ik vaak om me heen als we met drie rijen dik de bocht door gaan. Die bochten die naarmate de rondes voorbij gaan steeds slechter worden. Opletten, niet vallen, pijn in je rug, gaten dichtrijden, snot overal, doorgaan.
Dan klinkt de bel, de finish, behalve voor de twee beste mannen en drie beste vrouwen. Zij strijden door voor de titel. Iedereen kijkt toe hoe Mark zijn zegeronde maakt, op de voet gevolgd door Harm. Bij de vrouwen was het veel spannender. Met z’n drieën tegelijk rijden ze de laatste ronde, dicht op elkaar. Famke ligt voor, maar in de laatste bocht zet Sabine aan om vervolgens als eerste over de streep te komen. Jannemiek wordt mooi derde.
Bij de prijsuitreiking is het bijna gênant hoe vaak er een ZTIKZ’er naar voren mag. De grootste beloning kwam toen de prijs voor het clubklassement werd uitgereikt. Een trotse Tjerk nam verheugd de geldprijs in ontvangst (ik denk dat we allemaal wel de foto van dat moment voorbij hebben zien komen). Toen ik naar huis ging, bedankte hij me voor mijn inzet, zoals hij waarschijnlijk iedereen zou bedanken. Een mooiere avond kun je je als schaatscoördinator natuurlijk niet wensen. Daarna bleef het nog lang onrustig in de Jaap.
Afgelopen seizoen waren er veel ZTIKZ-overwinningen, maar ook zeker veel persoonlijke overwinningen. Als je vorig jaar tegen mij had gezegd dat ik marathons in een peloton zou rijden, had ik je keihard uitgelachen. Angsten zijn overwonnen, al blijft treintjes rijden spannend in de bocht, maar ik heb ontzettend veel zin in volgend seizoen. Doe jij dan ook mee?
