Richard Jong | Wouter had het gekke idee om een wintertriathlon te doen, helemaal in een koud en grijs Groningen. Harm en Richard waren overgehaald, waarbij ze van tevoren hun eigen kansen nog prima inschatten.
Richard wilde z’n eer halen door in ieder geval het rennen te winnen, wat gelukkig prima lukte. Toen was het tijd voor de durespullensport: tijdrijden. Hoogtepunt voor Harm was het behalen van de titel wisselkoning van rennen naar fietsen. Maar vervolgens kwam Wouter al snel iedereen voorbij zoeven. Zo snel, dat ie aan het einde verkeerd reed en de weg moest vragen aan vrijwilligers, die prompt zeiden dat ie niet zo brutaal moest zijn. Richard zag niks van het Groningse landschap, keek enkel naar beneden, Harm daarentegen spotte zowaar nog een buizerd. Op de fiets maakten Harm en Richard al snel kennis met de ware tegenstander op de wintertriathlon: kramp, de onverbiddelijke pijngolven die je kuiten op slot zetten.
Helaas is het niet een tegenstander die snel opgeeft: sterker nog, op de ijsbaan bleek het een fanatieke kuitenbijter. Wouter draaide al fluks z’n eerste rondjes toen Richard en Harm ook aanhaakten en vol vertrouwen een treintje aanslingerden. Echter bleek de normale marathonsnelheid een utopie; na drie rondjes waren zowel Richard als Harm volledig opgeblazen en konden ze slechts aanhaken bij een treintje waar het meer de sport was om vallende vermoeide schaatsers ontwijken. Ze konden slechts met bewondering kijken hoe Wouter iedereen naar huis reed en z’n voorsprong van het fietsen met overmacht consolideerde.
Richard behaalde een degelijke vierde plaats en Harm vergat af te sprinten waardoor hij op één seconde negende werd. Overigens reden alle heren voor de zekerheid een rondje extra, just to be sure. Met z’n eerste plaats won Wouter naast een medaille een donzen dekbed ter waarde van maar liefst €1100. Nu weten we hoe een winnaar slaapt. Richard en Harm zijn nog een beetje ambivalent over een nieuwe triathlon, Wouter vond het mega gezellig. Op naar Leiden!
